Blog 33. Bijna met vakantie

Om ons huis niet eenzaam te laten zijn, komen er oud-collega’s van ons in als wij weg zijn. Eerst een collega van Peter met vrouw en twee dochters. De collega en de dochters duiken allemaal, dus die zullen het wel naar hun zin hebben. Daarna komt er een collega van mij, die erover denkt om, als zij klaar is met haar Master Nederlands, ook naar Bonaire te komen. Dan kan ze nu vast bekijken hoe ze het eiland  vindt, hoewel vakantie houden toch anders is dan ergens werken. Komend weekend laat ik de auto binnen en buiten schoonmaken, stoppen we al onze kleding in de container, zodat de kasten leeg zijn voor de tijdelijke bewoners en zorgen we ervoor dat het huis mooi schoon is. Peter heeft al een boekje gemaakt met alle ‘do’s en dont’s’  van ons huis, zoals de vuilnisbak pas ’s morgens buiten zetten en niet ’s avonds, omdat je dan kans hebt dat de ezels ermee vandoor gaan, let op de elektriciteit, want we hebben hier zowel 220 als 110 Volt, houd het aanrecht schoon anders lopen er miljoenen mieren over te banjeren en de verkeersregels die hier anders zijn. Niet rechts heeft voorrang, maar doorgaand verkeer. Best handig, eigenlijk. En wat ook handig is: let op de gaten in de weg! En op de foto staat Curaçao, maar de wegen op Bonaire zijn minstens zo erg.

Vanmiddag zijn we bezig geweest met onze reisverzekering. Tjonge, dan zie je toch dat we op Bonaire zijn, en niet in Nederland. We zijn er ruim twee uur mee bezig geweest! Maar morgen kunnen we de papieren ophalen, en dan kunnen we rustig ziek worden of doodgaan als we in Europa zijn. Hoewel, dat heeft toch niet de voorkeur.

Een paar weken geleden heb ik een aanrijdinkje gehad. Ik reed weg nadat ik bij de Mediabus had gewerkt. Op zaterdag is het nogal druk op de Kaya Industria, de grootste winkelstraat van het eiland. Ik moest daar invoegen, en ik had gezien dat ik precies achter een auto langs kon rijden. Helaas besloot die auto om naar links te gaan, het parkeerterrein van supermarkt V.d. Tweel op, zodat ik hem schampte. En in een automatische reactie zette ik mijn auto in zijn achteruit en reed tegen de auto op die achter mij de parkeerplaats af wilde. De geschampte auto reed gewoon door, dus ik had net zo goed door kunnen rijden, maar die auto waar ik tegenop was gebotst had een kapotte bumper, met een gat erin door mijn trekhaak. Als er een aanrijding is op Bonaire, moet je blijven staan waar je staat en je niet verroeren, tot de Caribbean Road Service is geweest, om foto’s te maken, de schade op te nemen en een schaderapport te maken. Als je dat niet doet, ben je niet verzekerd. Maar wij stonden dus heel onhandig aan het eind van een van de twee uitrijstroken van het parkeerterrein van V.d. Tweel. En het duurde ruim een half uur voor de CRS er was. Iedereen weet dat dit de regel is, dus er kwam geen gemopper of zo, maar schuldig voelde ik me wel. Gelukkig hadden we zelf geen schade, en al met al liep alles met een sisser af.

Verder zijn we afgelopen zaterdag naar de Mangazina di Rei geweest, in Rincon. Dat is een cultureel gebeuren. Afgelopen zaterdag waren er de ‘Miss Teen Kultura’ verkiezingen. De mooiste meisjes van de verschillende wijken van Kralendijk waren er: van Antriol (onze wijk), Nikiboko, Saliña en nog meer. En Miss Antriol heeft gewonnen! Uiteraard zijn wij daar bijzonder trots op. We zijn ook met haar op de foto gegaan. De meisjes hadden allerlei gerechten gemaakt die je kon kopen, en vertelden in hun praatje wat het recept was dat ze gemaakt hadden. Als ik het Papiaments tenminste goed heb verstaan. Ik had een Stoba di Papaja gekocht (papajastoofpot), maar die vond ik niet lekker. Later kocht ik nog een panseiku, dat is een soort koek van pinda’s met bruine suiker en dat was me toch lekker! Wel ongelooflijk zoet, en ik voelde mijn glazuur zo ongeveer afbrokkelen, maar het was echt super.

Dinsdag was Peters verjaardag, en dat hebben we gevierd met een bootduik naar Klein-Bonaire. Het was prachtig daar, heel helder, maar op de terugweg zat mijn loodgordel niet meer goed, en was ik letterlijk uit het lood geslagen. Ik lag voortdurend op mijn zij, en zat met mijn handen te wapperen om een beetje recht te blijven. Als je me had gezien, zou je waarschijnlijk denken dat het mijn eerste duik was, en plaats van duik driehonderd-en-nog wat.

’s Avonds hebben we bij Sebastian’s gegeten, een heel chic ‘oceanfront-dining’-restaurant. Onze buurvrouw, die daar werkt, had een prachtig plekje voor ons gereserveerd en gezorgd voor twee glaasjes bubbel bij aankomst. Zo lief. En een dame aan het tafeltje naast mij vroeg of ik toevallig een zoon op het eiland had. “Ja”, zei ik. Toen noemde ze zijn naam, en ik zei weer “ja, hoe weet je dat?”. Ze vond dat ik op hem leek, of in ieder geval dat zoonlief op mij leek. Maar dat kan eigenlijk niet, want mijn zoons lijken allebei als twee druppels water op hun vader. En dan kunnen ze niet op mij lijken. Nou ja, in ieder geval was het heel grappig en ook wel een beetje bijzonder. 

Vorige week werd Caribisch Nederland gewaarschuwd  voor orkaan Bonnie. Sigma, de kookjuf op school, vertelde allerlei horrorverhalen over vorige stormen, en iemand anders riep dat het zo vervelend was als de stroom een paar dagen zou uitvallen. De plaatsvervangend gezaghebber van het eiland (soort van loco-burgemeester van deze Bijzondere Gemeente binnen het Koninkrijk) vertelde ons dat we zoveel mogelijk binnen moesten blijven, en alle loszittende meubels en dergelijke weg moesten zetten. De scholen waren gesloten, de winkels waren dicht, en de kantoren gingen dicht. Op de porch had ik alles laten staan, maar ik had wel de stoelen uit de tuin in de container gezet, en zelfs de wasknijpers in het washok opgeborgen. De volgende ochtend begon ‘koud’, slechts 25 graden, met regen. We hebben de hele dag op de wind zitten wachten, maar die kwam (gelukkig) niet. Zo tegen zessen ’s avonds waren de regenbuien over, en hebben we een voorzichtig rondje eiland gedaan. Er waren we enorme plassen op de weg, en er lagen geen boten in de haven, maar verder was er niets aan de hand.

Ook ons examen Papiaments hadden we afgezegd. Dat hebben we vandaag gehad. Peter heeft een 8,2  en ik een 8,3! Dat vinden we heel knap van onszelf!

Ook ons examen Papiaments hadden we afgezegd. Dat hebben we vandaag gehad. Peter heeft een 8,2  en ik een 8,3! Dat vinden we heel knap van onszelf!

Mijn volgende blog is als we weer terug zijn in september, met de resultaten van het gesprek dat Peter maandag voor vertrek heeft bij de Fundashon Mariadal, waarschijnlijk over zijn werk als docent Nederlands bij de opleiding 'verzorgenden'.