We zijn al bijna een jaar op Bonaire! Nog een week of drie, en dan kunnen we dat vieren met een etentje. We hebben het nog steeds ontzettend naar ons zin, behalve dat ik deze week enigszins in de lappenmand zat. Ik kreeg een blaasontsteking en ik heb me de hele week een beetje sukkelig gevoeld. Ik moest naar de dokter, en bleef met de bumper achter het hek steken, maar dat merkte ik niet. Gevolg: bumper er bijna vanaf, en na vertrek bij de dokter er helemaal af. Een meneer hielp me om de bumper in de auto te krijgen, wat ook niet simpel was, wat sinds de zomervakantie kan de achterklep niet meer open. Er zijn onderdelen besteld om dat te maken, maar die zitten nog ergens onderweg te zijn. Op woensdag ging ik naar de garage om te kijken of de bumper er weer op gezet kon worden, maar ze hadden geen tijd. Toen verwees de eigenaar me naar een andere garage, die het gelukkig voor elkaar kreeg. En de monteur bracht me zelfs naar huis!
Verder hebben we het leuk op de Papiamentse les. We hebben al een keer ‘pasapalo’, kleine hapjes, gemaakt. Pikaballetjes (pikante gehaktballetjes) en boli di keshu (kaasballetjes). Uiteraard waren de recepten in het Papiaments en de uitleg door de kok ook. Maar het was een hele leuke avond en de hapjes waren meer dan lekker.
Afgelopen zaterdag zijn we naar de Mangazina di Rei geweest, in Rincon waar we ‘repa di pompuna’ (een pannenkoek met pompoen, heerlijk zoet en dus lekker) hebben gemaakt en uitleg kregen, ook weer in het Papiaments, over het museumpje dat erbij zit. Aan het eind van de middag hebben we muziek gemaakt, met triangels en houten stokjes die je op elkaar slaat en een schelp waarin je blazen moet. Peter kreeg er geluid uit, natuurlijk, als ex-tubaspeler, maar mij lukt dat absoluut niet! Langzaam maar zeker ga ik het Papiaments beter spreken, alleen verstaan is nog niet zo makkelijk. De Bonairianen slikken woorden in, net zoals Nederlanders doen. ‘Kweenie’, in plaats van ‘ik weet het niet’.
Twee weken geleden was het regattaweek. Dan wordt er veel met boten gedaan, en in het centrum, bij de kerk waar wij met ons koor oefenen, stond een podium. We zijn daar niet naar toe geweest, maar wel naar de ‘Taste of Bonaire’. Dat was de eerste avond van de feestweek. In de muziektent op het Wilhelminaplein (in het centrum) trad een van mijn cursisten op met zijn band ‘JC and Friends’. Verder stonden er allemaal eetkraampjes met eten. Wij haalden een stoba di galiña (kippenstoof), en het meisje achter het kraampje bleek een leerling van Peter te zijn! Ook hadden de lagere scholen een danswedstrijd. Jammer genoeg dansten ze op de grond, dus ik kon het niet zien. Ze hadden beter in de muziektent kunnen dansen!
Op zondag was de zwemtocht naar Klein Bonaire. Dat is zo’n 800 meter. Er varen bootjes mee voor het geval mensen in de problemen komen, maar Peter heeft het gewoon gezwommen, heen en weer. Ik heb op tassen gepast en was dus ook heel nuttig bezig. Het was ontzettend druk, en heel gezellig.
En het laatste van de regattaweek was de ‘floatshow’. Ik had er heel wat van verwacht, maar het kwam neer op mensen die met een koelbox in een rubber bootje of op een enorme zwemband zaten in de zee naast Karel’s Beach Bar. Maar we waren er pas tegen zessen, misschien was er om drie uur, toen het begon, meer te zien.
Komende week starten we met een cursus om de leerkrachten en de onderwijsassistenten van Rayo di Solo en Strea Briante te helpen met hun eigen vaardigheden in het Nederlands. Dat vind ik best spannend. Het is heel wat anders om kinderen die uit Latijn Amerika komen Nederlands te leren. Die weten dat ze het niet goed doen en dat kan ook niet anders als je pas een paar weken op Bonaire bent. Maar om leerkrachten met hun neus op misschien-niet-zo-goed Nederlands te drukken is heel wat anders! Toch zal dat beter moeten, zolang de schooltaal op Bonaire Nederlands is. Hoe je daar ook over denkt, dat is een feit waar we op dit moment op Bonaire mee te dealen hebben
Ook de bijlessen gaan lekker. We hebben nu tweemaal in de week een broertje en een zusje die beter Nederlands moeten leren. Hun moeder is Amerikaans en hun vader komt van Bonaire en de taal die thuis gesproken wordt is Engels. Dat hoor je goed terug in hun zinsbouw. En verder komt een jongen die ik vorig jaar ook bijles gaf weer terug, nu twee keer in de week. Onze dagen beginnen behoorlijk vol te worden!
Dat is ook fijn voor onze bankrekening, want geld overmaken van Nederland naar Bonaire is echt niet leuk. Eerst pikt de ABN de ongunstigste wisselkoers die je maar kunt bedenken en dan wil de MCB ook nog extra geld hebben. Daarom pinnen we ook veel met onze ABN-passen. Daar vragen ze geen godsvermogen extra voor. Nou ja, als we weer in het ritme zitten kunnen we alles betalen van onze inkomsten hier, maar zes weken vakantie betekent ook zes weken niets verdienen! Plus dat de Fundashon Mariadal pas na 30 dagen betaalt. Maar dat geld overmaken van Nederland naar Bonaire echt duur is, hadden we niet bedacht.
Tenslotte hebben we op 3 november ons examen Papiaments voor gevorderden. We moeten een presentatie houden waar we onszelf voorstellen en dan vijf minuten praten over een cultureel onderwerp. Misschien ga ik het wel hebben over de scheepsliften in België, dat was erg leuk. Die scheepsliften besparen de boten vier sluizen. Of over de brug bij Portugalete, in Spanje vlakbij Bilbao. Dat is een brug die de passagiers en auto’s in een soort mandje over de Nervión Rivier brengt. En het is ook het enige dorp dat ik ken dat een lopende band heeft als stoep, zodat je niet zo erg hoeft te klimmen. Erg aangenaam voor de luie ik. Als ik een van die dingen doe, kan ik er een PowerPoint bij maken met foto’s. Enfin, we zien wel. In het volgende blog horen jullie wat het geworden is!
Reactie plaatsen
Reacties
Hoi Marjan, leuk blog weer. Jullie hebben je draai aardig gevonden op Bonaire zo te lezen. Heerlijk dat jullie er zo van genieten. Groetjes Josje