Blog 31. Werk en snacks

Een week of drie geleden kwam de huisbaas langs, om te zeggen dat onze buren het huis willen kopen, en of wij ook geïnteresseerd zijn. Dat kwam nogal als een donderslag, want we wonen hier pas drie maanden. Maar het is een fijn huisje, in principe willen we het daarom wel kopen. Als ons dat financieel lukt, want we kunnen een hypotheek wel vergeten. Gepensioneerd, geen vaste baan, een hypotheek in Nederland. Enfin, het schijnt dat je een gedeelte van de overwaarde van je huis kunt opnemen, en als dat inderdaad kan, dan moeten we nog iets sparen om het huis te kunnen kopen. We gaan het zien!

Vorige week hadden we een gesprek op Rayo di Solo over de taalklas. Het blijkt dat ze erg blij zijn met ons. De resultaten zijn beter dan vroeger. Wij kunnen geen Papiaments of Spaans met de kinderen spreken. Ik zit wel met Google Translate van Spaans naar Nederlands en andersom. Als we er echt niet uitkomen werken we daarmee, maar het meeste gaat gewoon in het Nederlands, en dat blijkt goed te werken bij de kinderen. In ieder geval is ons gevraagd om ook volgend jaar de taalklas weer te doen. Onze eerste werk na de zomervakantie is al weer binnen! En natuurlijk heb ik Linkels nog, want dat zijn twaalf lessen van twee uur, en we komen niet verder dan les acht, voor de zomervakantie. Dat werk is trouwens ontzettend leuk. Ik kom er werkelijk huppelend vandaan, hoewel huppelen in de auto helemaal niet makkelijk is!

We zijn ook lid geworden van de bibliotheek in Kralendijk. En daar kwamen we mijn collega tegen met wie ik samen de weekendschool deed in november, december en januari. Zo leuk, we komen nu echt steeds mensen tegen die we kennen. Zelfs mijn kleinkinderen heb ik gezien, toen ik met een vriendin aan het lunchen was. Ik hoorde wel ‘oma, oma’, maar omdat ik mijn bril niet op had zag ik eerst niets. Tot mijn schoondochter met de jongens voor onze tafel stond. En ik had zojuist verteld dat ik mijn kinderen nog nooit zomaar was tegen gekomen!

Die bibliotheek. Wij beginnen nog steeds in ons allerbeste Papiaments (niet zo heel goed, helaas), maar het is genoeg om de mensen blij te maken, omdat je het tenminste probeert. We hebben vier kinderboeken geleend, twee in zowel Papiaments als in Nederlands, dat is handig als je woorden niet kent. Met de andere boeken zit ik met het woordenboek en mijn laptop. Elk woord dat ik niet ken gaat in een woordenlijst, die ik weer invoer in Quizlet, om de woorden te kunnen oefenen.

Als je zegt ‘eten Bonaire’ kom je ook op het afhalen van eten. Veel Bonairianen halen hun eten in van die schuimrubber bakjes, en nemen dat mee naar huis of gaan ermee op een bankje zitten. Wij hebben een paar keer eten gehaald bij de Chinees tegenover ons huis. Die heeft heerlijke tjap tjoi. 

Óok Bobbejan's is een bekende op Bonaire. Deze barbecue-tent is alleen in het weekend open. Hij heeft heerlijke spare-ribs, en saté en andere dingen. We hebben het een keer gehaald. Het jammere is dat er dan patat bij is, die half koud is als je thuis bent. Eigenlijk moet en gewoon je bakje meenemen naar de waterkant, en al etend naar de zonsondergang kijken!

We zijn ook twee keer naar Ling’s Kitchen geweest. Dat is ook een soort Chinees. De eerste keer hebben we er babi pangang gehaald, een portie voor ons samen, want dat is meer dan genoeg. De tweede keer nam Peter weer babi pangang, maar heb ik zoete kip genomen. En die was me een partij lekker!

En de laatste afhaal was de pizza van Adonai, en die was ook super lekker!

Als je vraagt waar je lekker ‘local food’ kunt eten, komt daar ook altijd ‘Maiky’s snack’ naar voren. Een paar weken geleden zijn Peter en ik op onze vrije ‘toeristendag’ op pad gegaan. Het is op de weg naar Sorobon. Sorobon is aan de oostkust, waar heel veel wind staat zodat je er goed kunt surfen. Het is wel twintig minuten rijden daarnaartoe, het is echt heel ver! Wij rechtsaf bij het bord ‘Maiky’s snack’, en een hele tijd door de rimboe gehobbeld. Ik had al weer op Maps gekeken om te zien of we wel goed gingen. We gingen goed, en na vijf minuten hotsen en botsen (het leken er wel minstens tien), waren we er. Om te zien dat het ding gesloten was, en alleen open op vrijdag, zaterdag en zondag. Die snack hebben we  nog te goed.

Wat vooral grappig is, is dat we door ons werk op school nu het idee hebben dat we op het eind van het schooljaar afstevenen. Het was Hemelvaart, twee dagen geleden, en we hebben ook echt het idee dat we een paar dagen ‘vrij’ hebben. Ik heb ook weer een jurk genaaid, daar had ik nu tijd voor. En Peter heeft een aantal ‘broeder Cadfael’-boekjes gelezen. In plaats van in een diep donker gat te vallen, door onze pensionering, zijn we zo druk als wat!