Blog 29. Feestelijkheden en muziek

Koningsdag is niet echt een ding op Bonaire. De kinderen zijn vrij, en hier en daar wordt iets georganiseerd voor ze, maar verder niets. De makamba’s echter, kunnen helemaal losgaan in de Trocadero, een tent bij de boulevard. Iedereen liep er in het oranje rond, en er werd luid meegezongen met Nederlandstalige hits, en aan de kwaliteit van de zang te horen denk ik dat er ook karaoke was.

Op donderdag was er gewoon school (voor Peter), maar op vrijdag waren de koningsspelen. Op het softbalveld waren allemaal  springkussens neergezet, waar de kinderen vanaf konden glijden in het water. De Rayo di Solo, de school waar we werken, ging er van acht tot tien naar toe. Daarna kwam er een andere school. We hebben er heel even gekeken, want we waren laat. We hebben een aantal van onze leerlingen gezien en die vonden het geloof ik wel leuk dat we er waren.

Zaterdagavond was er livemuziek bij Hillside. Hillside is een appartementencomplex, maar die organiseren ook van alles. Daar hebben we bijvoorbeeld in december de pubquiz gedaan, samen met de vader van mijn schoondochter (zie blog 17, ‘Kerstmis in aantocht’). Er staat een groot neonbord op de Kaya Korona, een van de grote wegen in Kralendijk, en daar staat elke dag wat er te doen is bij Hillside. Zo stond er vorige week ‘spinazie stampot, vanaf 12.00 uur’, en er werd ook een keer een ‘pupquiz’ aangekondigd. Zou die quiz over jonge hondjes gegaan zijn? Hoe dan ook, voor vrijdag werd er ‘live muziek’ aangekondigd. Het bleek om een Caribisch bandje te gaan, dus Peter en ik zijn er naartoe gegaan. Caribische muziek vind ik leuk, als het een funkbandje was geweest, had Peter alleen mogen gaan. Het was er maar stilletjes, waarschijnlijk waren alle Bonairianen zich aan het voorbereiden voor de ‘Dia de Rincon’, waarover later meer. Wij zaten in eerste instantie een beetje bij de band vandaan, zodat we konden praten, maar Peter vond dat toch onaardig tegenover de band, daarom we zijn wat dichterbij gaan zitten. Uiteraard kon hij het niet laten om te laten merken dat hij verstand van muziek heeft, en toen de pauze begon, vroeg de bandleider aan Peter of hij toevallig bas kon spelen, want de basspeler die er was ging ermee stoppen. En zo zat Peter na de pauze bij de band!

Na de pauze hebben we nog wat zitten kletsen, en de bandleider vertelde dat hij dertig jaar in Nederland heeft gewoond. Hij heeft daar ook aan het conservatorium gestudeerd, dus dat werd gezellig van ‘ken je die, en heb je ook van die les gehad?’. Zijn vrouw, van oorsprong een Duitse, speelde piano in de band. En het bleek dat zij de dirigent van ons popkoor (Popkoor Bonaire) zou worden, maar door de corona heeft dat twee jaar stil gelegen, en intussen had ze allerlei ander werk gekregen. Daarom is Peter er nu dirigent. Verder bleek dat Elvin, de bandleider, in het dagelijks leven een ICT-bedrijf heeft, dus misschien kan hij onze printer aan de praat krijgen, of een andere printer voor ons aansluiten. Hier blijkt wel weer uit dat Bonaire maar een klein eilandje is, maar als je in verschillende kringen verkeert, dan ontmoet je elkaar toch niet. Zo zijn we mijn zoon, die ook op het eiland woont, maar één keer tegengekomen. Hij hoort bij de mensen met jonge kinderen, die een carrière hebben, wij zijn twee pensionado’s, die wel wat werken, maar verder alleen maar prettig en relaxed willen wonen op dit eiland. Met een duikje, een bezoekje aan het strand en veel lezen op de porch.

Op zaterdag was het ‘Dia de Rincon’. Dit is een feestdag die op 30 april wordt gevierd in het dorpje Rincon. Rincon is de oudste nederzetting van Bonaire en werd in de 16e eeuw door de Spanjaarden gesticht. Omdat het dorp in een dal ligt tussen de heuvels aan de noordkant van het eiland, was het niet zichtbaar vanaf de zee en daardoor beschermd tegen piraten. Met 'Dia di Rincon' wil het dorp tevens laten zien dat het "groter" is dan "Playa", zoals de andere stad op Bonaire, Kralendijk, in de volksmond heet. Het is een cultureel feest, en er zijn vrachtwagens waarin bandjes zitten die muziek spelen, en daarachter lopen Bonairianen in de prachtigste klederdracht. Verder is er ontzettend veel te eten, overal staan kraampjes met stoba (stoofpot), pastechi (pasteitjes) en andere dingen. We hebben even door de drukte gelopen, en gekeken naar de optocht en het was een waar feest.