We zijn sinds gisteren officieel Bonairianen. We hebben onze sedula gehaald. Ook dit ging niet zomaar, ik was mijn paspoort vergeten, dus ik moest als een haas naar huis om dat op te halen. Gelukkig is de Kaminda Lagun vrij dichtbij Burgerzaken, dus ik was redelijk snel weer terug. Er wordt ter plekke een foto van je gemaakt, en met al dat gehaast zag ik er wel ietwat verwilderd uit, maar who cares. De tijd dat ik echt op zijn mooist op een foto moet staan, is wel voorbij!
Verder wordt het huis steeds leuker en meer ingericht. Vorige week waren alle meubels gemonteerd, wat me wel een vreemd leeg gevoel opleverde. Alles is klaar, wat nu? Hoewel dat lege gevoel ook te maken had met het bliksembezoek van mijn zoon aan het eiland. Ik had erop gehoopt hem uit te nodigen voor het eten, of hem in ieder geval iets langer te zien, maar het werd slechts een snel uurtje op zaterdagochtend. Het etentje waarvoor ik mijn zoons uitnodigde kon niet doorgaan door een andere afspraak die ze hadden, en verder kon hij alleen als ik werkte. Enfin, toen hij weer in het vliegtuig zat was het lege gevoel ook weer weg. Gelukkig maar.
Omdat we nogal wat lege muren hebben, behalve de ‘spiritu di trupial’ van Ghislaine Monte, heb ik bij de Kringloopwinkel Bonaire wat ‘kunst’ gekocht. Een mozaïek, en een geverfd bord. En ik had tekeningen gekregen van mijn kleinzoons, voor mijn verjaardag, en die heb ik ook opgehangen. Helaas is een ervan weer bijna onmiddellijk van de muur gekomen, dus dat moet nu nog een keer opgehangen worden.
Die Kringloopwinkel dubbelt ook als Museum Bonaire. De eigenaar van winkel en museum, een Nederlander, vertelde ons dat hij verliefd was geworden op het huis waar het museum in zat, toen hij enige tijd geleden op Bonaire op vakantie was. Toen het te koop kwam, heeft hij niet geaarzeld en het gekocht. Dus hij woont er ook. Toen door corona het museumbezoek achteruit denderde, heeft hij er tevens een kringloop van gemaakt. En nu kun je er van woensdag tot en met zaterdag naar toe om het museum te bekijken of spullen te kopen. De eerste keer dar wij er waren, heeft Peter heel gezellig met de eigenaar in het tuintje gezeten, terwijl ik op zoek ging naar dingen voor het huis.
Vorige week zijn we begonnen met het werk voor de Refugio Tabitha, het opvanghuis voor vrouwen, bij ons in de straat nog wel. De eerste keer deden we het samen. Er komen twee groepen. Een van half drie tot vier, en de volgende groep van zes tot half acht. Tussendoor zijn we naar het strand geweest. Dat was de eerste keer in twee weken dat we naar het strand konden! Maar toen we weer terug waren in het klaslokaal, kreeg ik een appje van de moeder van een bijlesklant. Dat ze voor de deur stond en waar ik was? Ik was die hele jongen vergeten! Of liever, ik dacht dat hij maar eenmalig was gekomen, maar dus niet. Vandaar dat Peter gisteren de Refugio alleen deed, zodat ik thuis was om Gilkey bijles te geven over het schrijven van een zakelijke brief.
Onze bananenboom hing met zijn takken en bananen in de tuin van de buren. Dat waren ze zat, dus ze hebben de bananen eraf gehaald en aan ons gegeven. Ik heb er een stel van opgegeten, en uitgedeeld, maar verder liggen ze in de tuin. De vogels, vooral de troepialen, vinden ze heerlijk. En dat is toch wel een leuk gezicht, die mooie vogels die zomaar in je eigen tuin van je eigen bananen genieten. Gisteren heb ik met de buurvrouw een stel bananen geruild voor guaves. Daar moet ik nu snel iets mee gaan doen, want ze zijn behoorlijk rijp. Het hele huis ruikt ernaar!
Afgelopen woensdag heeft Peter een ventilator boven ons bed gehangen. Nu kunnen we slapen zonder airco, wat wel erg fijn is. Op de Kaya Den Haag kon dat niet, want daar moesten de ramen dicht vanwege de eeuwig blaffende honden. Hier zijn ze ’s nachts gewoon stil, en bovendien zitten ze niet zo dichtbij als op de Kaya Den Haag. We hebben wel twee duiven die met alle …. willen nestelen op een plank op onze porch. Ik heb eerst plastic op de plank gelegd, omdat ze daar niet van zouden houden, maar dat hielp niet. Nu heb ik de plank gewoon weggehaald, en de plank eronder vol gezet met een plantje, een nogal puntige schelp die in de tuin lag, en een vuurpot. Ik hoop dat ze nu weg blijven. Ik heb niet zoveel zin in een porch vol duivenpoep.
Op het bed van pallethout kun je heerlijk liggen of zitten in de wind. Het is wel een beetje diep, dus eigenlijk is liggen het enige dat kan, maar het is wel heel relaxed om in je eigen tuin zo’n lekker bed te hebben. En doordat er een ‘dak’ boven zit, blijft het ook droog als het regent, en wil nog wel eens regenen de laatste tijd. Ik dacht dat het over zou zijn, maar nee, niet dus. Volgens Peter, die in mijn nieuwe leesgroep zit en ook werkt bij de Mediabus op zaterdag, is het ook niet normaal, zoveel regen. Enfin, de tuin is lekker groen, dat scheelt. En we hebben een drupsysteem in de tuin, maar dat staat nu uit. Dat zet ik wel weer aan als het een paar dagen droog is geweest!
Reactie plaatsen
Reacties