Ik heb met smart zitten wachten op een belletje of appje van onze huisbazen, met de mededeling dat we ons huis in konden. Zij wilden het huis helemaal opknappen voor we erin gingen. En dat hebben ze gedaan! Het is helemaal geschilderd van binnen en van buiten, en het ziet er prachtig uit. Het is wel jammer dat ze de bougainville hebben gesnoeid, die was zo mooi roze. Maar snoeien doet bloeien, zegt mijn vriendin Dineke altijd, dus die bloemen komen wel terug. We zouden in ieder geval op 1 maart de sleutel van het huis krijgen, maar ik wilde echt zo snel mogelijk weg van de Kaya Den Haag, ik had er daar zo genoeg van. Bovendien zag ik er tegenop om op een dag zowel te verhuizen als het oude huis op te leveren! Ik had de eerste dozen al gepakt, en gemerkt dat de muis die op de Kaya Den Haag rondrende al mijn Herbalife repen heeft beknabbeld, en ook de gebruiksaanwijzing van de koffiemolen. Snertbeest. Op vrijdag 25 februari kwam Bondigro, de supermarkt die ook meubels verkoopt, de bestelde meubels brengen, dus op die dag zouden we in ieder geval in de container kunnen om die spullen daar neer te zetten. We spraken af met de huurbazen dat we elkaar om 16.00 uur, het tijdstip dat Bondigro zou komen, zouden zien, zodat ze ons de sleutel van de container konden geven.
En wat gebeurde er tot mijn immense verrassing en blijdschap? We kregen meteen de sleutels en we mochten in het huis! We hebben meteen de meegebrachte spullen uitgepakt en neergezet, en ik ben onmiddellijk gaan monteren. Ik heb een stoel gedaan, en ’s avonds hebben we nog op de Kaya Den Haag gegeten en geslapen. De volgende dag wilde ik al slapen in het nieuwe huis, maar Peter wilde zich niet vastleggen, voor het geval het bed niet klaar zou zijn. Daar hebben we gezellig over gekibbeld, zoals toen we net op het eiland waren. Het bed was wel klaar, hoewel op de verkeerde manier, hebben we later ontdekt. Het moet daarom nog een keer uit elkaar en weer in elkaar gezet worden. Zaterdag hebben we het bed, de tafel en de stoelen gedaan, en ’s avonds hebben we heerlijk een hapje gegeten van Wingson, de Chinese snek tegenover het huis, en in het nieuwe huis geslapen. Ik ben er zo blij mee. Er is een hoop lawaai van de Kaminda Lagun, want dat is gewoon een drukke weg, maar het is niet erg. Ook hier zijn honden, maar minder irritant dan op de Kaya Den Haag. Op de Kaya Den Haag zaten honden in kennels naast onze porch en een ervan was elke avond fanatiek aan het blaffen. Hier hoor je de honden van het dierenasiel, een paar honderd meter verderop, maar eigenlijk alleen rond etenstijd. Bovendien is het ver weg. Soms blaft de buurhond, maar niet aan een stuk door. En Bonaire betekent honden, de meeste mensen hebben er een, twee of meer rondlopen. En verder is het heerlijk om weer een woonkamer te hebben en een bank die lekker zit. We hebben nu een bank op de porch en een in de woonkamer. Gelukkig was het carnavalsvakantie, dus we hadden minder bijlesklanten. We zijn de hele week bezig geweest met meubels in elkaar zetten en spullen kopen. Maar nu is het bijna klaar! Alleen het logeerbed moet nog, en het ladenblok voor het bureau.
We hebben ook een naambord besteld van dat drijfhout, zoals veel naambordjes op Bonaire gemaakt worden. Een naambord met de naam van ons bedrijf, Nederlands op Bonaire. Het bord hangt nu boven de deur, en is ook de achtergrondfoto op onze Facebookpagina, https://www.facebook.com/Nederlands-op-Bonaire-108138295036079. We zijn er maar wat trots op!
Wat betreft werk: de directeur van de openbare basisschool had ons gevraagd om de taalklas over te nemen. Vorige week zouden we allebei een ochtend meedraaien. Maar meedraaien betekent hier dat je gewoon de klas in gaat, en dan maar moet uitzoeken hoe je het regelt met de kinderen! Ik was dinsdagochtend om half acht op school, en werd naar de schoolleider gebracht van de school waar de taalklas onder valt. Maar ze was in gesprek met ouders, dus op een gegeven moment ben ik naar de conciërge gelopen, die de deur van het schoollokaal voor me opende (de bibliotheek, heet het) en daar wachtte ik op mijn eerste klantjes. Ik zou een jongen en een meisje krijgen. Ze krijgen dan drie kwartier ‘les’. Ik had in de handleiding gelezen dat je moet beginnen met het noemen van je naam, en dan de naam van de kinderen moet vragen. Dus dat deed ik. “Ik ben juf Marjan. Hoe heet jij?” Het jongetje, want het meisje was er nog niet, keek me zeer glazig aan. Toen iets anders geprobeerd. Hij bleef glazig kijken. Dus ik zat echt met mijn handen in het haar. Begreep hij het niet, durfde hij niets te zeggen? Gelukkig kwam toen het meisje binnen, en die praatte wel. Ik had als ‘opdracht’ gekregen om de namen van de dagen en de maanden te behandelen, en werkwoorden. Nou, dat eerste ging wel, en zeker toen ik een liedje op YouTube vond waar de namen van de maanden bezongen werden. Zomaar werkwoorden behandelen is raar. Je moet woorden leren in de context, want als je zomaar lopen, zitten of luisteren leert, ben je dat binnen de kortste keren weer kwijt. Je moet er een zinnetje mee maken, en dat zinnetje moet ook ergens op slaan. Ik ben dus van plan om na de vakantie, deze week is het vakantie hier wegens carnaval, te vragen of ze boeken mee willen nemen en dan daar dingen uit te behandelen. Dat lijkt me beter dan zomaar in het wilde weg werkwoorden of tegenstellingen te leren.
Over drie weken gaat Peter naar Nederland om zijn kleinkind te bewonderen. Dan heb ik de taalklas vier ochtenden, in plaats van twee! Nou ja, dan heb ik ook minder tijd om Peter te missen. We beginnen bovendien met een cursus voor de medewerkers van een soort van Blijf-van-mijn-lijfhuis, die beter moeten leren rapporteren. Deze cursus begint over een week, we doen er twee per dag, een voor de ochtendploeg en een voor de avondploeg. Dus het zijn drukke dagen! We zijn ook langs geweest bij een Amerikaanse mevrouw, die wil dat haar tienjarige dochter goed Nederlands leert. Ze komen hier om het duikresort van opa over te nemen, en de dochter moet hier naar school. En de school die ze hebben uitgekozen is een school die alleen kinderen aanneemt die goed Nederlands spreken. We hebben een voorstel gedaan, maar we moeten nog horen of ze met ons in zee gaan of niet.
Ook hebben we kunst gekocht. Ik was met de weekendschool in november naar het LVV geweest (Landbouw, Veeteelt en Visserij) waar een kunstenares uit Curaçao, die nu hier woont, een muurschildering aan het maken was. Dit heb ik in blog 14 beschreven. Ze heet Ghislaine Monte en ze is zo leuk. We zijn een paar weken geleden bij haar thuis geweest om kunst uit te zoeken. Het schilderij dat we het mooist vonden, wilde ze niet verkopen, maar ze gaat iets maken voor ons met dezelfde sfeer. En we hebben “Spiritu di trupial” (ziel van een trupial) van haar gekocht. Hij was nog niet af, maar ze heeft hem inmiddels af gemaakt en hij hangt boven de bank.
Voor de duidelijkheid: de foto hierboven krijgen we dus niet! Ghislaine gaat iets maken in dezelfde sfeer.
Om kort te gaan, we hebben het hier heel geweldig, en ik vind het prima als Peter straks tien dagen naar Nederland vertrekt!
Reactie plaatsen
Reacties
Hoi, jullie huis ziet prachtig uit.
Jullie hoeven je niet te vervelen daar met al het werk wat jullie al hebben en nog krijgen 😀 fijn dat jullie je nu echt thuis voelen daar. Blijf ons vooral op de hoogte houden.
Peter veel plezier in Nederland met je kleinkind en dochter natuurlijk. Groetjes Josje en Gerard