Vorige week viel onze ‘verklaring van rechtswege’ in de bus. Deze verklaring heb je nodig als je langer dan zes maanden op het eiland wilt blijven, en als je hier wilt werken. De verklaring is ‘van tijdelijke aard en voor onbeperkte tijd’. Ik vind dit eerlijk gezegd nogal paradoxaal klinken, maar goed. Ik geloof dat de ‘tijdelijke aard’ na vijf jaar wegvalt. Met deze verklaring kun je je sedula aanvragen en dan ben je een inwoner van Bonaire. Peter had vorige week een afspraak gemaakt met Burgerzaken om dat vandaag te regelen. We waren een beetje laat, en omdat de auto bij de garage staat moesten we met de fiets. En er stond vandaag windkracht 6. Dat is best veel wind. Bovendien waren ze bezig met de Kaya Neerlandia, waardoor we een stukje moesten lopen en ik tenslotte door een kuil ging om weer op een fietsbare weg te komen. Toen ik aan de andere kant van de kuil stond, zag ik Peter net de andere kant uitfietsen, terwijl ik er vanuit ging dat hij wel achter me aan zou komen. Dus ik fietste naar Burgerzaken en vertelde de beveiliger bij de deur dat we een afspraak hadden, maar dat mijn man nog onderweg was. Hij kon onze afspraak niet vinden, maar als mijn man er was konden we naar de balie. Enfin, Peter kwam, we gingen naar binnen, en de mevrouw achter de balie wilde de mail zien met de afspraak. En daar stond in dat we op 17 maart een afspraak hadden…… Bovendien bleek dat we ons eerst moesten inschrijven! Dat konden we meteen doen, dus we zijn wel ingeschreven, maar de sedula duurt nog een maandje. De mevrouw van burgerzaken had ook een enorme hoeveelheid papieren nodig net als bij de IND waar we in november waren om onze verklaring van rechtswege aan te vragen. Gelukkig had Peter alles keurig in zijn mapje zitten. Na afloop hebben we een heerlijke bagel gegeten bij ‘B for Bagel’, terwijl we gisteren aan de koffie hebben gezeten bij El Mundo. Zo maar twee dagen achtereen ‘buiten de deur’!
Maandag heeft Peter met het bestuur van het popkoor gesproken, en zo gauw we weer mogen zingen op het eiland gaat hij dirigeren en ik ga meezingen. Gisteravond hadden we een avondje met de meeste leden van het koor. Dat was bij de secretaris van het popkoor. Zij woont in Republiek, in de wijk waar we ook hadden kunnen gaan wonen toen we net in Bonaire waren. Zij heeft vanuit haar huis een prachtig uitzicht over het eiland naar de zee, en het was leuk om een van de cruiseschepen te zien wegvaren. Er zijn diverse duikers bij dit popkoor, waaronder ook de secretaris. Zij had een foto gemaakt die zelfs in het duiktijdschrift ‘Duiken’ foto van de maand is geweest! Ik denk dat we veel plezier kunnen hebben met de mensen van het koor. En zingen is natuurlijk sowieso superleuk.
We hebben nog niet gehoord of we al meubels in elkaar mogen gaan zetten in ons nieuwe huis. Dat is wel jammer, ik wil zo graag aan de slag. Ik heb echt het gevoel dat ik in aan het wachten ben tot we kunnen verhuizen. Maar 1 maart is het in ieder geval zover, hoewel ik nog steeds hoop dat het een paar dagen eerder kan.
We hebben gisteren een heel leuk gesprek gehad met de HR-man van de Scholen Gemeenschap Bonaire. Peter heeft gevraagd of hij daar zijn onderzoek voor zijn Master kan afmaken, en de HR-man zou dat uitzetten onder de teamleiders. Ik hoop dat het kan, dan kan Peter zijn diploma ook in ontvangst nemen!
Eigenlijk is er niet zoveel spannends meer te melden. We keutelen lekker door, gaan als het kan aan het eind van de middag naar het strand, en als het niet kan niet. Vanmiddag zouden we allebei om vijf uur een bijlesklant hebben. Een jongen uit drie mavo voor mij, en iemand van de Kamer van Koophandel voor Peter. En raad eens? Ze zijn geen van beiden op komen dagen. Er was een sterfgeval in de familie van mijn jongen, en Peters mevrouw moest overwerken. Nou ja, nu hebben we een voorstel in elkaar gesleuteld voor de cursus voor de leerkrachten van de basisschool.
Volgende week gaat Peter een cursus ‘Reef renewal divers’ doen. Dat duurt drie dagdelen, en hij leert dan om koraal zodanig te prepareren dat ze naar een nieuwe plek vervoerd kunnen worden, hij leert om een goede plek te vinden om het koraal te planten en om ze ook stevig neer te zetten, terwijl hij daar de goede techniek voor gebruikt. Kortom, hij gaat leren om te helpen het koraal te vernieuwen.
Dinsdag was mijn Peruaanse jongetje er weer, nu met zijn biologieboek. We behandelden de ‘zintuigen’. Ik weet nu opeens alles van de werking van de ogen en de oren, en hoe de zenuwprikkels via de ruggengraat hun boodschap aan de hersenen doorgeven. Dat is leuk als je Nederlands geeft aan de hand van een biologieboek, dan leer je er zelf ook nog iets van! Ik geloof dat hij tevreden naar huis ging.
Reactie plaatsen
Reacties