En opeens vliegen de werkaanbiedingen ons om de oren! Er is een Spaanstalige jongen, die de “Griezelbus” leest. Het moeilijke van fictie lezen, is dat een schrijver niet altijd opschrijft wat hij bedoelt. Als er in een zin staat dat ‘het hier stikt van de vleermuizen’, heeft dat natuurlijk niets met stikken te maken, maar alles met de overweldigende hoeveelheid vleermuizen. Verder vraag ik aan Orlando of hij na wil doen wat een persoon in het boek doet: opspringen van schrik, zijn haren naar achteren strijken. Op die manier kan ik zien of hij het ook begrijpt, en zitten we niet alleen maar te lezen, maar doen we ook nog wat.
Verder werd ik gebeld door een moeder die vindt dat haar kinderen niet goed genoeg Nederlands spreken, en die komen hier op zondag. Ook met deze kinderen gaan we praten over boeken die ze aan het lezen zijn. Ze komen op zondag, omdat ze door de week al naar school en de huiswerkklas gaan. Moeder hoopt dat het op deze manier minder op werken lijkt.
Vanochtend waren we bij de directeur van de openbare basisschool: we moeten een voorstel indienen voor een traject om de eigen vaardigheden in de Nederlandse taal van de leerkrachten op te vijzelen. Wordt dat goedgekeurd, dan kunnen we in principe vanaf mei aan de slag. Maar er is ook een leerkracht langdurig ziek. Die wordt vervangen door de leerkracht van de taalklas (een klas met kinderen die geen of nauwelijks Nederlands spreken, omdat ze nog maar kort op het eiland zijn), en wij gaan die juf weer vervangen. Peter en ik gaan dit allebei twee ochtenden in de week doen. Van acht tot twaalf, dus dat wordt wekkers zetten!
Verder zijn we vanmiddag ook bij de Delta Academy geweest. Peter begint daar op een maart om Nederlands als tweede taal te geven, aan de aankomende beveiligers en andere mensen die beter Nederlands willen leren. Deze Academy was ook benaderd door een soort ‘Blijf van mijn lijf’ huis om hun medewerkers beter Nederlands te laten spreken en schrijven. Dat lijkt ons echt leuk om te doen. Waarschijnlijk gaan we dan met rollenspellen aan de gang, zodat je echte gebeurtenissen kunt naspelen en meteen de taal kunt leren.
De medewerker van de gevangenis, die ons polste om de schrijfvaardigheid van het gevangenispersoneel te verbeteren, vroeg ons of we een bedrijf waren. Dat waren we niet, maar Peter heeft zich onmiddellijk ingeschreven bij de Kamer van Koophandel als eenmanszaak, en een medewerkster daarvan komt voortaan óók een keer in de week haar Nederlands verbeteren. Het is nog niet duidelijk of we ook bij de gevangenis aan de slag kunnen, want ze waren ook bezig met en bedrijf dat certificaten kan uitgeven, en dat kunnen wij niet.
We hebben vandaag onmiddellijk het nog-niet-verdiende-geld weer uitgegeven: bij de plaatselijke supermarkt-annex-woonwinkel Bondigro hebben we een bank gekocht voor de woonkamer, twee salontafeltjes (een in de kamer, een op de porch) twee nachtkastjes, een tv-meubel en een wasmachine. Die worden allemaal over twee weken bezorgd. Dan kunnen we in ons nieuwe huis, of in ieder geval bijna. Als we er nog niet in kunnen, kunnen we de spullen in de container zetten, bij de Ikea-spullen.
Verder hebben we dinsdag de eerste bespreking van de leesclub gehad. Bij Desiree thuis, die woont richting het noorden, vlakbij Thousand Steps, een bekende duikstek, in een resort waar ze een huis heeft gekocht. We waren met zijn drieën. Er was ook een man bij (toevallig ook een Peter), die nog wel zei dat hij niet zeker wist of hij ging blijven. Volgens zijn vrouw, met wie ik gisteren heb geluncht, wil hij er mannen bij hebben, maar ik heb alleen contact met vrouwen. En er is vandaag nog wel een vrouw bij gekomen, maar dat schiet dus niet op voor deze Peter. De volgende leesclub is op 8 maart bij ons thuis, en we gaan ‘De eenzaamheid van de priemgetallen’ lezen. Desiree, die het boek voorstelde, vertelde wel dat ze dit boek al meerdere keren gelezen had, en dat ze precies wist wat er gebeurde. Ik weet niet zo goed waarom ze het dan nog een keer wil lezen. Ik heb het ook ooit gelezen, maar ik weet er niet zoveel meer van af, dus voor mij is het prima.
Afgelopen zondag hebben we ons afscheidsetentje gehad van Aura en Wouter. We hebben bij Cuba Compagnie gegeten, samen met Wouters nichtje Coby en haar vriend, die hier ook wonen. Het was erg gezellig, en het eten bij Cuba is altijd lekker. Aura vertelde wel dat ze allebei heimwee hadden, toen ze weer terug in Nederland waren. Ze waren dinsdag in het Stadshart van Amstelveen, waar een Tui-reiswinkel is, en Wouter stelde voor om onmiddellijk een ticket richting Bonaire te bestellen. Uiteraard is dat niet gebeurd: er moet ook weer gewerkt worden. Bovendien heeft Aura een musicaluitvoering met Pasen. Maar wie weet komen ze toch nog eens deze kant uit; ik zou het geweldig vinden!
Mijn dip is definitief verdwenen. Ik ben weer het neuriënde, zingende, tevreden mens wat ik altijd was. Daar ben ik zo blij om! Ik vind het zelfs geen akelig vooruitzicht meer als Peter straks naar Nederland gaat om kleinzoon Sonny te bewonderen, die negen februari geboren is. Want er zijn contacten bijgekomen, er is werk, we hebben straks ons eigen huis. Ik waardeer nu wel heel erg dat ik me weer blij voel, weer aan het naaien ben en dat ik weer kan uitslapen. Hoewel daar natuurlijk een stokje voor gestoken wordt, als ik twee keer per week om half acht op school moet zijn!
Peter is ook gevraagd om een popkoor te gaan leiden. Het koor ligt al twee jaar op zijn gat, door de corona, maar kennelijk wordt er op gerekend dat we binnenkort weer mogen zingen op Bonaire. Dan wil ik wel meedoen, ook al zing ik maar matig. Zingen is leuk en bovendien levert het ook weer contacten op.
Kortom: de berichten van Bonaire zijn goed en we hebben het hier reuze naar ons zin.
Reactie plaatsen
Reacties
Hi, dat klinkt heel positief allemaal, wat fijn.
Peter gefeliciteerd met je kleinzoon en wat fijn dat je hem straks kunt bewonderen.
Marjan ja je zal Aura vast gaan missen maar ze gaat vast nog een keer jou kant op komen. Succes met de verhuizing straks. Groetjes Josje en Gerard