Voor ons gevoel zijn we nu soort van gesetteld. Het huis is geregeld, de bedden, tafels en een bank zijn besteld bij Ikea, en zijn, als het goed is, afgeleverd bij de vervoerder in Rijsenhout. De auto die we hadden gekocht had een bibber, en die is er nu uit. Er moet alleen nog een reactiestang (of de reactiestangen) vervangen worden. En ook het ruitensproeiertje doet het niet, maar als wij volgende week voor ons trouwuitje naar Curaçao gaan, wordt de auto onderhanden genomen.
Peter heeft zijn baantje bij de beveiligers en een van onze bijlesmeisjes had een tien gehaald voor een toets Nederlands, en dat was dankzij de bijles, had ze gezegd. Ik probeer elke week iets aan de Facebookpagina ‘Nederlands op Bonaire’ toe te voegen, in de hoop dat het mensen trekt. Langzaam maar zeker ben ik ook minder aan het krabbelen, en ik slaap nu ook weer beter. Kortom: ik ga me steeds beter voelen!
Volgende week is het vakantie: geen bijles meer, maar nog wel Papiamentu op maandag. We hebben weer een hele sloot huiswerk opgekregen. Alle woordjes die we tegenkomen zetten we in een Excel-bestand en dat heb ik weer geïmporteerd in Quizlet, een programma dat uitermate geschikt is om woordjes te leren. Toen ik van de week ging kijken of de Bonaire Superstore matrassen verkocht, kon ik die niet vinden. Daarom vroeg ik aan de caissière of ze matrassen verkochten. Ze begreep me niet, tot ik zei dat het was ‘pa dromi’ (dromi is slapen) en toen begreep ze me wel. Dus het heeft al zijn vruchten afgeworpen!
Verder is heel Bonaire in kerstsfeer, maar ik vind het moeilijk om in de kerstsfeer te komen. In Nederland word ik altijd aangestoken als ik gezellig versierde huizen zie, maar hier werkt dat niet zo. Het enige kersterige dat we hebben is de kerstster die ik had gekocht, maar die ziet er momenteel erg zielig uit. Inmiddels heb ik een nieuwe kerstster gekocht op de zaterdagmarkt. Wat een leuk marktje is dat! Daar konden we nooit heen omdat we naar de weekendschool gingen, maar gisteren zijn we geweest. We hebben er ook een heerlijke kippensoep gekocht voor ’s avonds. Om terug te komen op het kerstgevoel: ik vind dat warme weer er niet echt aan bijdragen. Toen we vorige week op verjaarsvisite gingen bij mijn kleindochter stond er ook een kunstkerstboompje op de porch, en ik vond het maar misplaatst. We hebben overigens wel weer een kerstontbijt, dus we zijn van plan om toch ergens een kerstboom te scoren, en Peter is van plan om de elektrische speelgoedtrein om die kerstboom heen aan te leggen, zoals onze buren in Amstelveen dat ook elk jaar hebben.
We horen wel de hele week de kinderen bij het kinderdagverblijf Dopey (aan de andere kant van onze schutting) kerstliedjes zingen, zoals “Let is snow, let it snow, let it snow”. Ik vraag me af of deze kinderen ooit wel eens sneeuw hebben gezien!
Van de week zijn we naar het eind van de straat gereden waar ons nieuwe huis aan ligt. Je komt dan aan de andere kant van het eiland uit, bij de Lagun (een inham van de zee). Dat is de oostkust en daar waait het behoorlijk, vooral vandaag was het winderig. Ik heb er een filmpje van op Instagram gezet, maar hier is ook een foto. Op de terugweg kwamen we langs een soort kasteel en ik kon het niet laten ook daar een foto van te maken. Het is gewoon een woonhuis, denk ik, maar het ziet er zo prachtig uit!
We proberen één keer in de week ergens te eten. De eerste keer was dat bij de Cuba Company. Daar had ik al over geblogd. Superlekker, maar prijzig! De week daarna aten we ook in een restaurant aan de boulevard, bij ‘Julian’s café en restaurant’. Ook dat was gezellig en lekker. Vorige week had Peter ‘E Teras’ uitgekozen. Als je daar binnenkomt, staat de televisie op zijn hardst te blèren. Het meisje achter de bar sprak alleen Spaans, dus dat schoot niet op. Gelukkig zat er een meneer uit Curaçao aan de bar en die sprak Spaans en Nederlands. Hij vertelde ons dat we konden kiezen uit geit, concha (een schelpdier) en kip. Angsthazig als ik ben, heb ik gekozen voor de kip, die overigens heerlijk was. En dan zie je mijn alles behalve avontuurlijke karakter: ik vind zo’n kroeg eng. Ik weet niet waarom, ik denk echt niet dat ik ontvoerd of vermoord zal worden, maar toch. Ik ben een sukkel, eigenlijk heb ik geen idee wat ik hier doe, op dit eiland, en waarom ik niet lekker thuis zit achter mijn geranium. Overigens was ook dat etentje heerlijk. Peter (die wel avontuurlijk is) had de concha gekozen, en het smaakte hem goed.
Deze week hebben we gegeten bij Mi Banana. Dat zit min of meer in het buurtje waar we straks gaan wonen. Ze hebben een zeer uitgebreide kaart, en ik koos de kip gevuld met spinazie en ricotta met een witte wijnsaus. Super-superlekker. Peter had gerookte varkenskotelet, en ook die was uitstekend. Ik kan daar best elke week eten, en de meneer die bediende was niet alleen heel vriendelijk, hij sprak ook Nederlands. Elke week op dezelfde plek eten is misschien een beetje saai, hoewel mijn ouders het jaren hebben volgehouden om op zondag naar de Chinees te gaan, maar we gaan zeker terug!
Gisteren zijn we naar de pubquiz bij Hillside geweest. Hillside is een appartementencomplex met een zwembad. In dat zwembad krijgen alle kinderen van Bonaire zwemles. We hadden de vader van mijn schoondochter ook meegevraagd, onder het mom van ‘drie weten meer dan twee’. Johan werd gebracht door zijn dochter, en de eerste ronde bleef ze erbij. Toen scoorden we nog heel aardig, maar bij ronde 2, 3 en 4 ging het al snel bergafwaarts. Van de tien seksspeeltjes die we moesten benoemen hadden we er geloof ik drie. En de buttplug alleen omdat Peter het verhaal kende van ‘kabouter Buttplug’. De gemeenteraad van Rotterdam had in 2001 een beeld van Santa Claus gekocht van een Amerikaanse kunstenaar, Paul McCarthy. Santa Claus moest bij de Doelen geplaatst worden, maar de bevolking had daar bezwaren tegen. In zijn hand had Santa Claus namelijk ‘een abstract object’, maar voor de Rotterdamse bevolking had het object een seksuele connotatie, ze vonden het lijken op een buttplug. Het beeld heeft een tijd op een binnenplein van het museum Boymans van Beuningen gestaan, maar staat sinds 2008 op het Eendrachtsplein. Enfin, de vraag over de seksspeeltjes ging dus de mist in, met de muziekvragen scoorden we ook niet geweldig, en ook het bedrag waarvoor een vent uit Assen 10% van Bonaire heeft gekocht wisten we niet. Om kort te zijn: we werden nummer dertien van de vijftien teams. Niet iets om trots op te zijn, maar we hadden wel een leuke avond.
Volgende week gaan we ons voorbereiden op ons tochtje naar Curaçao: We moeten een negatieve PCR test hebben, max. 48 uur voor vertrek, wat betekent dat we die test tijdens de kerstdagen moeten doen. Verder moeten we een PLC card hebben, waarvan we geen idee hebben wat dat is, dus dat is nog uitzoeken geblazen! Maar we hebben wel heel veel zin in ons vakantietje.
Reactie plaatsen
Reacties