Deze laatste weken stonden ook in het teken van ‘afscheid nemen'. We gaan niet echt weg, we komen elk jaar terug om hier vakantie te vieren. Bovendien komt Peter in februari of maart terug om zijn eerste kleinkind te bewonderen. En over drieënhalf jaar komen we weer voorgoed terug. Maar toch is ons vertrek reden om uitzwaaiborrels te organiseren voor onze diverse vriendengroepen.
Met mijn dochter ben ik een dag en nacht naar Groningen geweest. Jammer dat het van dat putweer was, maar we hebben heerlijk gegeten bij Digibites, om daarna naar de Oosterpoort te gaan voor een show van Lucky Fonz III. Ik had nog nooit van hem gehoord, maar het was heel erg leuk. De volgende dag dronken we koffie bij het kattencafé ‘Op zijn kop’. Toch wel grappig, een café waar de katten min of meer de baas zijn. Op weg naar huis een high tea in Zwolle, dus we hadden een zeer geslaagd afscheidsuitje.
We hadden een fijn etentje met mijn leesclub en met Peters zussen plus echtgenoten. Verder zijn we de kroeg in gedoken met Peters vriendjes van de middelbare school, en met onze mede-studenten van de HvA. Met Peters kinderen hebben ook gegeten (zelfgebakken friet, kipschnitzel, ‘steuf’peertjes toe en chocoladetaart bij de koffie). We speelden het spel ‘OK Boomer’, dat Peter en ik grandioos verloren. In dit spel spelen de mensen die voor 1980 geboren zijn tegen de mensen die erná geboren zijn. Het was daarom ook twee tegen vier.
Van de duikvereniging namen we afscheid door op de vrijdagse clubavond vanaf 21.00 uur de rekening te betalen. En overal kregen we cadeautjes: een boek dat een lamp is van mijn leesclub, een boek met herinneringen en twee boeken van Caribische schrijvers van de duikvereniging. Peters zussen kwamen met een ‘Van Gogh-sjaal’ voor een overvloed aan airco op Bonaire en een lamp die op zonlicht werkt. Peters kinderen hadden een boekje gemaakt met foto’s van hun en hun vader, de HvA-club tenslotte kwam met bier, drop en stroopwafels. Kortom: verwennerij alom!
Het afscheid van de buurtjes was hartverwarmend. Zij hadden een verjaardagskalender gemaakt met bij elke maand de bewoners van een huis. Ons rijtje bestaat uit twaalf huizen dus dat kwam prima uit. Verder was er een 'Peter en Marjan'-quiz georganiseerd die ook erg leuk was, en werd gewonnen door ons buurmeisje van tien!
De emoties lopen toch wel hoog op, bij mij in ieder geval. Peter is wat stoïcijnser. Ik merk dat ik voortdurend pijn in mijn buik heb, de tranen zitten erg hoog (om niets) en Peter en ik zijn af en toe aardig kribbig tegen elkaar. Gelukkig kunnen we het daarover hebben, en zijn we ervan overtuigd dat die kribbigheid weg is op het moment dat we op Schiphol zijn, of misschien wel eerder. Ik denk dat het er bij hoort. En dan ga ik nog naar een eiland waar mijn zoon, schoondochter en kleinkinderen al zijn, waar vrienden wonen, ik kan er gewoon Nederlands spreken, de hagelslag en vlokken liggen heerlijk rustgevend in de supermarkt. Vergelijk dat eens met bijvoorbeeld onze Japanse buurvrouw: een compleet andere cultuur, om over de taal maar niet te spreken.
Reactie plaatsen
Reacties
Hi, ja klinkt toch wel heftig om voor zo'n tijd weg te gaan bij alles wat bekend is. Maar jullie gaan vast een fantastische tijd hebben daar. We houden contact en zien jullie volgend jaar tijdens jullie vakantie hier. Goede reis xxJos en Gerard