Vooral in het begin heb ik vragen gesteld op Facebook, bij de groep ‘Durf te vragen Bonaire’. “Hoi, wij willen begin volgend jaar voor drie jaar naar Bonaire. Ik naai altijd zelf mijn kleding, en mijn vraag is kun je op Bonaire stof kopen? En mijn naaimachine is inmiddels 20 jaar oud, dus ik vraag me af of ik nu een nieuwe zal kopen, of dat ik de oude meeneem en een nieuwe zal kopen op Bonaire, mocht dat nodig zijn. Heeft iemand goede raad?’’ Dit was de eerste vraag die ik stelde. Toen wisten we nog niet dat we al binnen vijf maanden op het eiland zouden zijn, ijs en weder dienende. Ik kreeg 50 reacties op die vraag! Die verschilden van ‘naaimachine meenemen’, tot ‘naaimachine kun je ook hier kopen’. Stoffen zijn er niet goed te krijgen, als ik iedereen geloven mag dus ik heb een doos met lappen meegenomen. En hier zie je een van de truien die ik gemaakt heb, niet dat ik die op Bonaire nodig zal hebben.
Eén mevrouw vroeg of ik het eiland wel kende, want dat we goed moesten nadenken voor we de stap om te verhuizen gingen nemen. Reden: ‘… het stikt er van de muggen heel het jaar door … je parfum word een anti mug spray . Er waait constant veel wind dus naar de kapper gaan is ook niet nodig … er zijn armzalige onverzorgde wijken met heel slechte straten, wat dat laatste betreft tja alle straten moeten vernieuwd worden eerlijk gezegd overal putten . Het positieve is dat er super toffe mensen wonen, de meesten toch, maar veel meer is er niet vind ik .’
Gelukkig kennen we het eiland (een beetje) en het enige waar ik echt tegenop zie zijn de muggen. Die vinden mij veel lekkerder dan Peter, dus als we samen zijn, ben ik altijd de sjaak. Maar dat de wegen slecht zijn, dat het er waait, dat alles langzamer gaat, ik weet het en ik vind het prima. Ik ben trouwens, sinds mijn pensioen, al heel hard aan het werken om het rustiger aan te doen. En zoals een oud-collega afgelopen week tegen mij zei: “dat kost je vast niet veel moeite”.
De volgende vraag ging over de huisvesting, wat gelukkig snel geregeld was. Alleen vond Peter mij maar uitermate irritant met mijn gezeur over huizen, want het duurde nog wel even. Maar als ik nu zie hoeveel mensen er om woonruimte vragen, ben ik zó blij dat ik het al in juni heb geregeld!
Tenslotte heb ik ook geïnformeerd naar het leren van Papiaments, want dat is wel iets wat we allebei willen gaan doen. We zijn tijdens de vakantie dapper begonnen met elke dag via YouTube een cursus te doen, maar dat werkt niet echt als je het niet kunt oefenen. En ik ken geen Papiaments sprekende mensen. Zomaar op mensen met een donkere huid afstappen en vragen of ze toevallig Papiaments spreken, lijkt me ook niet aanbevelenswaardig. Grote kans dat deze vraag je niet in dank wordt afgenomen, omdat de persoon in kwestie uit een heel ander deel van de wereld komt. Ik heb wel een boek ‘Grammatica Papiaments’ gekocht, maar dat zit in de koffer en daar gaan we ons over buigen zo gauw we op Bonaire zijn.
Reactie plaatsen
Reacties