Behalve gezellig op een tropisch eiland zitten, willen we ook wat bijverdienen. Omdat zowel Peter als ik ons beroepsleven zijn gestart als freelancers, Peter in de muziek en ik bij de omroep, is ons pensioen niet heel erg geweldig. Vandaar ook de studie. Lesgeven aan vwo’ers is leuker (vind ik) dan lesgeven aan vmbo’ers. Helaas werd de HvA tijdens onze studiejaren niet bezocht door een afvaardiging van scholen van de eilanden, dus zat er niets anders op dan te solliciteren op banen die op de docenten-vacaturebank ‘Meesterbaan.nl’ verschenen. Afgelopen jaar hebben we gesolliciteerd naar banen op Aruba, Bonaire, Curaçao en Sint Maarten. Sint Maarten was de eerste sollicitatie, en Peter zag het al helemaal zitten om te gaan wonen in het Franse deel, zodat we ook ons Frans konden bijhouden, en les te geven op het Nederlandse deel. Helaas, het Milton Peters College liet niets meer van zich horen. Van Curaçao hoorden we ook niets. Aruba liet ons weten dat je met 65 jaar toch echt met pensioen moet, dus dan houdt het op als je al 66 bent. Alleen Bonaire deelde ons mee dat we weliswaar niet voldeden van het profiel van de baan, maar dat ze onze gegevens graag in portefeuille wilden houden. Dat gaf de burger moed!
Hoewel we in eerste instantie naar Curaçao wilden gaan, was Bonaire ook erg aantrekkelijk. Het duiken is daar mooier, bovendien woont mijn zoon met vrouw en kinderen op Bonaire. En voor een oma is dat wel heel aantrekkelijk. Tenslotte hadden we tijdens de lockdown gemerkt dat we het ook prima hebben samen zónder theaters, concerten en musea. Kortom, onze voorkeur voor Curaçao sloeg langzaam om naar een voorkeur voor Bonaire.
In juni was ik met mijn dochter tien dagen op het eiland om de vijfde verjaardag van mijn oudste kleinzoon te vieren. En terwijl ik daar was, heb ik ook een sollicitatiegesprek gevoerd met de HR-man van de SGB (Scholengemeenschap Bonaire). Om half negen ’s morgens, in Nederland was het dus half drie. Ik sprak met Peter af dat ik zou proberen om hem met WhatsApp bij het gesprek aanwezig te laten zijn. De HR-man vond dat prima, dus ik belde Peter. Helaas was hij het vergeten, en lag hij in bed zijn middagdutje te doen. “Dit gesprek zal ik niet gauw vergeten”, aldus de HR-man. Verder vertelde hij ons dat we geen baan zouden krijgen, omdat we geen continuïteit boden, maar dat we wel degelijk gebeld zouden worden voor vervanging als we al op het eiland waren.
Verder verwees hij ons ook nog naar de Stichting Lezen en Schrijven Bonaire dat in 2015 is opgericht op initiatief van de Rotary Club Bonaire.
Dus dat was dan dat, onze bestemming wordt Bonaire.
Reactie plaatsen
Reacties
Hoi Marjan en Peter,
Wat een leuke start van jullie blog en jullie gaan het daar helemaal voor elkaar krijgen.
Syc6 met alle voorbereidingen.
Greetz Wini