Tijdens onze vakantie in Kroatië in 2016 las mijn man, Peter, een boek over een stel acteurs dat op pensioengerechtigde leeftijd nog een vervolg maakte op een serie shows die ze tijdens hun hoogtijdagen gemaakt hadden. Dus bijvoorbeeld alsof Friends nu zou worden vervolgd.
Dat zette hem aan het denken. Hij was op dat moment bezig met de laatste loodjes van zijn bachelor-opleiding docent Nederlands aan de Hogeschool van Amsterdam (HvA). Elk jaar in februari kwamen leden van de schoolbesturen uit Caribisch Nederland naar de HvA om te zien of er docenten Nederlands waren die voor drie jaar naar een van de eilanden zouden willen komen. De overtocht werd dan geregeld door de school, en ze hielpen je met de huisvesting. Daardoor bedacht Peter dat het misschien leuk zou zijn om na onze pensionering nog enkele jaren les te gaan geven op bijvoorbeeld Curaçao. Bovendien leerde hij van het boek van Hornby dat het belangrijk is om plannen voor de toekomst te hebben, ook als je op zekere leeftijd bent. Want als je in het heden blijft hangen, gebeurt er niet veel meer. Ik ben dat wel met hem eens, en bovendien leek het lesgeven op Caribisch Nederland mij ook wel een leuk plan, vooral omdat we in 2010 een maand op Bonaire en Curaçao geweest waren. Toen had ik al bedacht dat het vast wel fijn zou zijn om een aantal jaar in de warmte te wonen en te werken.
Omdat de docenten van HvA zeiden dat Peter vooral verder moest gaan met zijn Master, en mijn MO-A Nederlands al ruim dertig jaar achter mij lag, besloten we om voor vertrek naar Caribisch Nederland onze eerstegraads te gaan halen. Wij schreven ons dus in bij de HvA, vroegen een lerarenbeurs aan, en in september 2017 gingen we van start met onze studie.
Reactie plaatsen
Reacties